Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΚΔ) χαρακτηρίζεται από ιδεοληψίες (ευρέως γνωστές και ως εμμονές), δηλαδή σκέψεις, εικόνες ή παρορμήσεις που εισβάλλουν αιφνίδια, είναι επίμονες, επαναλαμβανόμενες και ανεπιθύμητες, ενώ βιώνονται συχνά ως παράλογες και προκαλούν έντονη δυσφορία, άγχος ή και φόβο. Οι ιδεοληψίες οδηγούν συνήθως σε καταναγκασμούς, δηλαδή σε επαναλαμβανόμενες, εκούσιες συμπεριφορές ή νοητικές πράξεις που μοιάζουν με τελετουργίες και έχουν στόχο είτε να ακυρώσουν τις ιδεοληψίες, είτε να ανακουφίσουν από το έντονο άγχος και φόβο που καταβάλλει το άτομο. Αιτιολογικά φαίνεται να παίζουν ρόλο τόσο ψυχοκοινωνικοί όσο και βιολογικοί παράγοντες. Πρόκειται για μία διαταραχή με βασανιστικά συμπτώματα και συχνά χρόνιο χαρακτήρα που μπορεί να επηρεάσει όλους τους τομείς λειτουργικότητας του ανθρώπου που πάσχει, δηλαδή τις διαπροσωπικές σχέσεις, την κοινωνική και επαγγελματική ζωή και εν γένει την καθημερινότητα.

«Είναι σίγουρο ότι κλείδωσα την πόρτα και έκλεισα τα μάτια της κουζίνας;», «Αν δεν ακολουθήσω συγκεκριμένο τελετουργικό καθαρισμού, δεν νιώθω καθαρός», «Αν δεν υπάρχει απόλυτη τάξη στο δωμάτιό μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ», «Όταν βλέπω αιχμηρά αντικείμενα φοβάμαι μήπως χάσω τον έλεγχο και τραυματίσω κάποιον», «Όταν οδηγώ, φοβάμαι μήπως χτύπησα κάποιον και κάνω κύκλο για να επιβεβαιώσω πως έγινε όντως κάτι», «Φοβάμαι πως ερεθίζομαι ερωτικά από απαγορευμένα πράγματα και είμαι ανώμαλος», είναι μόνο κάποια λίγα παραδείγματα για τις αμέτρητες μορφές με τις οποίες μπορεί να εκδηλωθεί ένας καταναγκασμός ή μία ιδεοληψία. Οι συχνότερες ιδεοληψίες είναι οι σκέψεις τάξης ή συμμετρίας, σκέψεις μόλυνσης, βασανιστικής αμφιβολίας («π.χ. κλείδωσα, ή έχω κλείσει το φως;») ή ακόμη εικόνες και παρορμήσεις σεξουαλικού ή επιθετικού, περιεχομένου, θρησκευτικές ιδεοληψίες (π.χ. φόβος ότι κάποιος μπορεί να υποπίπτει συνεχώς σε αμαρτία) ή η λεγόμενη «μαγική σκέψη» (η συσχέτιση μίας σκέψης ή πράξης με την καλή ή κακή έκβαση μίας κατάστασης στο μέλλον). Οι συχνότεροι καταναγκασμοί αφορούν σε συμπεριφορές ελέγχου, αναζήτηση επιβεβαίωσης, τελετουργίες καθαριότητας ή τακτοποίησης ή προσευχής, επανάληψη πράξεων/σκέψεων, κτλ. Σύνηθες χαρακτηριστικό της διαταραχής αποτελεί και η τάση των ασθενών να αποφεύγουν αντικείμενα, καταστάσεις και ερεθίσματα που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ιδεοληψίες ή καταναγκασμούς, με αποτέλεσμα πολλές φορές σημαντική παραμέληση της φροντίδας του εαυτού ή της οικίας ή και σημαντική κοινωνική απόσυρση.

Το κέντρο μας προσφέρει εξειδικευμένες ψυχοθεραπευτικές και φαρμακευτικές προσεγγίσεις που βοηθούν τον ασθενή να αποκτήσει ξανά ποιότητα ζωής στην καθημερινότητά του.