Οι αγχώδεις διαταραχές είναι οι πιο συχνές ψυχικές διαταραχές και εμφανίζονται σε τουλάχιστον 1/3 όλων των ανθρώπων κάποια στιγμή της ζωής τους. Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, που συνήθως έρχεται ως δικαιολογημένη απάντηση σε μία βιολογική ή ψυχολογική πιεστική κατάσταση, συμβάλλοντας στην αντιμετώπισή της. Στις αγχώδεις διαταραχές όμως, το άγχος γίνεται υπέρμετρο και εμφανίζεται ακόμη και σε ουδέτερες καταστάσεις, οδηγώντας στην αποφυγή των συγκεκριμένων καταστάσεων ή την ανάγκη παρουσίας κάποιου κοντινού προσώπου, ενώ συγκεκριμένα συμπτώματα όπως οι κρίσεις πανικού, μπορεί να μείνουν στη μνήμη και ως τραυματικό γεγονός.

Οι αγχώδεις διαταραχές, εκτός από το αίσθημα του άγχους, πανικού, αγωνίας κτλ., χαρακτηρίζονται από μία πληθώρα σωματικών συμπτωμάτων (ζάλη, αίσθημα παλμών, εντερικά προβλήματα, κ.α.) και συχνά το φόβο θανάτου ή απώλειας ελέγχου. Εάν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, οι αγχώδεις διαταραχές τείνουν να έχουν χρόνια πορεία με εξάρσεις και υφέσεις, ακόμη και να καταστήσουν το άτομο δέσμιο του άγχους του και τελικά μη λειτουργικό. Αιτιολογικά μπορούν οξείες και χρόνιες πιεστικές καταστάσεις, αλλά και οργανικά αίτια να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη των αγχωδών διαταραχών. Ο αποκλεισμός οργανικών παθήσεων συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών του θυρεοειδούς, της καρδιάς και του αναπνευστικού συστήματος, αποτελεί προτεραιότητα κατά την αξιολόγηση κάθε ατόμου που εμφανίζει άγχος. Οι διαταραχές αυτές αντιμετωπίζονται ταυτόχρονα με ψυχοθεραπευτικές, συμπεριφορικές και βιολογικές προσεγγίσεις με ή χωρίς τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου θεραπευτικού πλάνου. Τεχνικές διαχείρισης του στρες, αεροβική άσκηση, διαχείριση χρόνου, ιατρικός βελονισμός και τεχνικές χαλάρωσης είναι επίσης ιδιαίτερα αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση των αγχωδών διαταραχών.